De rationibus fidei ad Cantorem Antiochenum

To krótkie dziełko jest odpowiedzią Tomasza na pytania zadane mu przez niejakiego „kantora z Antiochii” (nic nie pozwala go zidentyfikować), które zrodziły się wskutek kontaktów tego ostatniego z różnymi środowiskami z Bliskiego Wschodu: Saracenami, którzy ośmieszają (irrisores fidei) chrześcijańskie dogmaty o Trójcy, o Wcieleniu, Odkupieniu i Eucharystii; Grekami i Ormianami, którzy nie wierzą w czyściec, oraz z innymi narodami (alias nationes), które podzielają muzułmańską koncepcję Boskiej przedwiedzy, kwestionującej wolną wolę i zasługę. Swojemu odbiorcy, domagającemu się racjonalnych argumentów, Tomasz przypomina, że należy argumentować, powołując się wyłącznie na autorytety uznawane przez rozmówców; chrześcijański polemista nie może mieć na celu udowodnienia wiary, lecz tylko jej obronę i wykazanie, że nie jest ona fałszywa. Odsyłacze do Summy przeciw poganom skłaniają do datowania tego pisma na krótko po 1265 roku (według Gauthiera [Léon., t. 25/2, s. 488]: Orvieto, ok. 1265).