Komentarz do Analityk wtórych Arystotelesa został rozpoczęty zaraz po komentarzu do Peryermenias, po którym prawdopodobnie był pisany (październik 1271); tak więc pierwsza część powstała w Paryżu (I, 1–26) i została oparta na przekładzie Jakuba z Wenecji; dzieło było kontynuowane w Neapolu, gdzie Tomasz komentuje już przekład Wilhelma z Moerbeke (I, 27–II, 20), do końca 1272 roku; po jego śmierci zostało przesłane mistrzom wydziału artium w Paryżu razem z komentarzem do Peryermenias.
Wydania:
- Leonina, t. 1*/2 (Editio altera retractata, 1989; pierwsze wyd. pochodzi z 1882 roku);
- Parma, t. 18, s. 84–225;
- Vives, t. 22, s. 103–291;
- Marietti, wyd. R. M. Spiazzi, 21964.
Przekłady francuskie:
- Seconds Analytiques d’Aristote. Commentaire de Thomas d’Aquin, tłum. G.-F. Delaporte, Paris 2015;
- Prooemium, w: Thomas d’Aquin, Prooemium du commentaire des Seconds Analytiques d’Aristote, tłum. P. Oswald, B. d’Avezac de Castera, „Cahiers de l’Institut de philosophie comparée” nr 11 (1975), s. 99–105;
- Prooemium, w: J.-B. Échivard, Une introduction à la Philosophie. Les proèmes des lectures de saint Thomas d’Aquin aux œuvres principales d’Aristote, t. 2, Paris 2005, s. 43–46.
Przekłady angielskie:
- Exposition of the Posterior Analytics of Aristotle, tłum. P. Conway, Québec 1956;
- Commentary on the Posterior Analytics of Aristotle, tłum. F.R. Larcher, Albany 1970.