Dokładna data redakcji expositio do De divinis nominibus Pseudo-Dionizego przez długi czas pozostawała niepewna. Ostatnie prace Gauthiera pozwalają rozwiać wątpliwości i usytuować ją podczas pobytu w Rzymie (po marcu 1266 roku). Nie jest też pewne, czy tekst ten był przedmiotem ustnego nauczania. Dzieło ukazuje znaczenie nurtu o inspiracji neoplatońskiej dla myśli Tomasza, który włącza wiele jego elementów do swojej własnej syntezy.
Wydania:
- Parma, t. 15, s. 259–405;
- Vives, t. 29, s. 374–580;
- Mandonnet, Opuscula, t. 2, s. 220–654;
- Marietti, wyd. C. Pera (z greckim i łacińskim tekstem Pseudo-Dionizego), 1950.
Przekład polski:
- fragmenty w: Tadeusz Bartoś, Tomasza z Akwinu teoria miłości, studium nad komentarzem do księgi „O imionach Bożych” Pseudo-Dionizego Areopagity, Kraków 2004.
Przekład francuski:
- istnieje tylko w wersji elektronicznej, autorstwa S. Pronovosta, [email protected], 2014.
Przekład włoski:
- Commento ai Nomi divini di Dionigi, tekst integralny Dionizego, wstęp, tłum. B. Mondin, 2 t., Bologna 2004.